عسل در طب سنتی جزو خوراکی های فرآوری شده طبقه بندی می شود که مزاج گرم و خشکی دارد و آب انار ترش ، آبلیمو ، آب بالنگ، سرکه و گشنیز جزو مصلحات آن است 

بهترین نوع عسل از دیدگاه طب سنتی ، عسلی سرخ رنگ ، شفاف ، غلیظ ، خوشبو و خوش طعم است که وقتی آن را با انگشت برمیدارید ، تار ببندد.

هرچه از مدت زمان ماندگاری عسل بیشتر بگذرد ، طبع آن هم گرم تر خواهد شد . در طب سنتی ، اعتقاد بر این است که مصرف عسل می تواند رطوبت ها را از عمق بدن دع کند . ضمن اینکه این خوراکی بسیار مغذی برای درمان و پیشگیری  از انسداد عروق ، سنگ های کلیه و کیسه صفرا و هم چنین بیماری های مربوط به مجاری ادراری هم بسیار مفید است . عسل ، معده و دستگاه گوارش را تقویت می کند و نقش چشمگیری در درمان زخم های گوارشی دارد .این خوراکی شیرین می تواند محرک اشتها برای بچه ها و افراد بدغذا باشد .

افراد مبتلا به زخم های دهانی و لوزه ای هم می توانند با غرغره کردن آب و عسل ، هرچه سریع تر از شر این زخم ها خلاص شوند . از طرف دیگر ، شستن دهان و لثه ها با مخلوطی از سرکه و عسل می تواند باعث تقویت لثه ها و درمان سریعتر بیماری های لثه ای شود . همین مخلوط سرکه و عسل نقش چشمگیری در برطرف کردن جرم های دندانی هم دارد .

عسل با درمان زخم های گوارشی ، جلوی خونریزی های دستگاه گوارش را هم میگیرد و مصرف آن می تواند در درمان سرفه و گلو درد موثر باشد .